Een bezoek aan een spookstad: Doel.

Begin mei ben ik in Doel geweest, een klein dorpje bij de Antwerpse haven wat veranderd is in een spookstad. Voor school had ik een opdracht met een fotoshoot en daarvoor zocht ik een verlaten, vervallen plek. Dus ik ging naar Doel.

Doel, ik had geen idee wat ik kon verwachten. Ik was nieuwsgierig gemaakt door verhalen. Het was verlaten, een spookstad, streetart en raves. Junkies, krakers, drugs, jongeren die alles slopen. Veel verhalen en nu ging ik voor mezelf kijken of het ook klopte. 

Geen idee waar ik was, waar ik reed, met de auto over een lange polderweg die niet leek te stoppen. Na een aantal kilometer was er eindelijk de afslag, Doel in, door slagbomen. Het eerste wat je ziet is een oude grote schuur, verlaten en half afgebroken. Vanaf daar rijden we door een doorgaande weg met andere verlaten huizen langs de weg. Vele met een hek er omheen en dicht getimmerd. 

Overal op de muren is graffiti te vinden, amateur werk maar ook echte kunstwerken. Graffiti Artists als Bue en Roa hebben hier de huizen als canvas gebruikt. 

Vanaf de jaren '60 worden de inwoners geteisterd door de plannen van havenexpansie en een nieuwe kerncentrale. Alle plannen maken het dorp onleefbaar voor de inwoners. Velen van hen pakken hun spullen en gaan weg, maar een enkele inwoner gaat de strijd met de overheid aan en nog altijd wonen er enkele mensen in het dorp. Ik heb zelf 3 verschillende inwoners gezien, maar volgens verhalen wonen er nog ongeveer 15-20 mensen. 

Officieel mag je de huizen niet in, omdat dit nog steeds privé gebied is. Je kunt hier dan ook een boete voor krijgen. Aan de voorkant zijn zo goed als alle huizen dicht getimmerd, maar van achteren zijn de meeste huizen wel toegankelijk. Toch merk je wel dat de inwoners je er liever niet hebben, ze voelen zich erg bekeken. Toen wij tussen twee huizen naar achteren liepen om naar de loods te gaan kijken die erachter stond werden we dan ook terug geroepen. De vrouw die ons riep wilde ons onmiddellijk het dorp uit hebben, ze vertelde dat wij Nederlanders de boel hier sloopten en alles verpesten. Door ons waren er al doden in de panden gevallen. Ik weet niet of dit klopt, maar vond het vrij heftig dat ze ons zo beschuldigde. Ze had ons kenteken opgeschreven en als we nog een keer privé terrein op wilde komen dan zou ze de politie bellen. Wij hebben dus als twee hele lieve Nederlandse dames, ;), beloofd dat we op de straat zouden blijven.

We hebben toen nog een rondje gelopen, maar besloten uiteindelijk toch maar terug te gaan. Zonder foto's en zonder een goed kijkje binnen de huizen.. Teleurgesteld terug dus, maar het was wel een een onwijs toffe ervaring. Ik kreeg er echt een heel apart gevoel bij om daar binnen te lopen, voorbij al die dichtgetimmerde huizen en verlaten plekken.

Mocht je binnenkort niks te doen hebben, stap in de auto en rijd richting Doel. Het is zeker de moeite waard om een keer te kijken, je kunt er een dagje uit van maken. In de molen aan het einde van Doel is nu een restaurant gevestigd met een klein museum. Ik hoorde ook ergens dat er rondleidingen worden gegeven, of boottochten, maar ik verder niet precies hoe dat zit.

Begin juli zal ik een post maken met de uiteindelijke foto's voor mijn schoolopdracht, ik zal de link dan ook hier neer zetten!

Liefs, Danique.

"Eenzaamheid wordt niet genezen door menselijk gezelschap. Eenzaamheid wordt vergeven door contact met de werkelijkheid."

- Anthony de Mello